Dün akşam şemsiye paralayan lodos ve şiddetli yağış bir `Salon` dolusu müzikseveri IKSV yollarına düşmekten alıkoyamadı. İyi ki de gitmişiz. Son günlerde kalabalık her şeye şehir olarak güvensiziz. Yaşananlar malum. Ama, her yerde artırılan güvenlik önlemlerine ek caz konserine gidememenin dayanılmaz ağırlığı baskın gelince, çıktık yola.

Sahnede birbirinden farklı projelerde yer almış bir davulcu vardı; Mark Guiliana. Dün gece ortağı olduğu bir proje için değil kendi dörtlüsünün lideriydi. Rahatlıkla söyleyebilirim ki efsane davulcuların ruhlarını ellerinde taşıyan gördüğüm `en sıkı` `drummer`lardan biri. Kazandığı ünü sonuna kadar hakediyor. Caz piyanosunun dahî ismi Brad Mehldau’yla birlikte yayınladıkları Mehliana’nın ardından Donny Mccaslin’le yaptığı çalışmalar onu David Bowie’nin ölümünden hemen önceki son albümünde çalma şansına ulaştırıyordu. Dostlar sözüme kulak verin; bu adamlar dün gece gerçekten çok iyiydiler.

Konser sonrası Guiliana’nın çevresini saran çoğunluğu genç müzisyen kalabalığının azalmasını bekledim. Ardından, fırsat bulduğumda müziği hakkında sohbet etmek için yanına gittim. Konu kısa sürede Brad Mehldau ve David Bowie’yle çalışmalarına geldi. Guiliana bana “Her ikisi de hayranı olduğum müzisyenler. Onlardan öğrendiklerim hayatımı tamamıyle değiştirdi.” dedi. Konserden küçük bir detay aktarmak isterim. Davulcu arkadaşlar Guiliana’nın zillerini eminim farketmiştir. Crash zillerinin altında İsveçli metal grubu Meshuggah‘ın davulcusunun imzası yer alıyor. Kendisi bu zillerin uğuruna inanıyormuş.

Eve dönünce arama motoruna girdim, dün gecenin gizli kahramanı genç piyanist Fabian Almazan`ın hangi haberlerde yer aldığını, İstanbul`da başka hangi konserlere çıktığını öğrenmek istedim, bir adet Nardis Jazz Club, bir adet de Babylon (eski mekan) konserine rastladım ve haberlerde yazılan notlar adeta fısıltı halinde `şu genç piyanisti gördün mü` tadındaydı. Evet, o genç piyanisti dün gece gördük. Soğukkanlı bir katil gibi acımasız çalıyordu. Aslında, Guiliana`nın 2015 albümünde yer alan piyanist ve sax başka isimlerdi. Almazan yerine Shai Maestro (ki sevgili Ümit Baykara`nın tabiriyle hakikaten `maestro`) ve saksofonda Jason Rigby. Olmayan iki isme dair bir şey diyemeyiz ama olanları gördük. Rigby ayın karanlık tarafına geçmeye meyyal tonlu çok iyi bir caz işçisi. Almazan ise `groove`un genç ustası.

Nisan`da yine iyi konserler bizi bekliyor. Sıcağı sıcağına yeni albümlerden haberler, yorumlar ve yakında ülkemizi ziyaret edecek caz müzisyenleriyle yapacağımız röportajlarımızla, sevdiğimiz bu güzel müziğe karşı görevimizin başında olmaya devam edeceğiz.