Müzik sihirbazları Snarky Puppy`nin başlarında Michael League ile dün akşam salonun kapasitesini fazlasıyla aşan ilgiye cevap vermek için merdivenlere sandalyeler koyularak mümkün olan en çok müzikseverin izlemesi sağlanılan konseri eminim uzun süre unutmayacağız. Siz gitmeyenler de unutmayın diye işte buraya yazıyorum! Ben diyeyim İbrahim Maalouf, siz deyin Jaga Jazzist konserlerinden tanıdığımız coşkuyu hatırlıyor musunuz? işte, o konserleri unutun, onlar coşku filan değilmiş meğer, mutluluk mırıltılarıymış. Eminim, haftalar önce bileti tükenen konser için bilet bulamayanlar (ve biz çok şanslı izleyenler) bir sonraki konseri iple çekiyordur. Ne yalan, şimdiden özledik. Allahım o nasıl bir uyum, nasıl bir dinamizm, nasıl bir samimiyet kelimelerle dökmesi zor.

Bis parçası Shofukan’a gelene kadar neler oldu öyle sahnede?

Bir soluk gibi geldi geçti ama anlatmaya çalışmam lazım, iyisi mi bir ucundan hemen başlayayım (hadi burada aşağıdaki fotoğraflar da yardımcı olsun bize)... Snarky Puppy hayranları grubun yakın takipçisi ve her parçalarına aynı coşkuyla eşlik ediyor ama bilmeyenler için gruptan biraz bahsedeyim. Amerikalı topluluk Snarky Puppy müziğe tutkularını, profesyonelliklerini ve dostluklarını yanyana götüren ve az rastlanan özgünlükte bir grup. Grammy dahil sayısız ödülleri var. Bas, davul, perküsyon, saksafon, trompet, tuşlu çalgılar ve gitardan oluşan ve sahneye müthiş yayılan geniş bir kadro. Her biri enstrümanlarına son derece hakim olduğu gibi çoğu da multienstümantalist ki bu onların müziklerini enstrüman değişkenliği bol, geçişkenliği yüksek ve kinetik enerjisi sarsıcı olduğu için daha da keyifli kılıyor. Michael League’nin performans esnasında ağzını, burnunu, dudaklarını eğip büzdükçe müziğin tansiyonu daha da artıyor, üstüste gelen müzikal patalamalar dinleyiciyi kendinden geçiriyordu. Müzikal hissiyatın doruk noktasına ulaştığı anlardan biri davul ve perküsyonun gelişigüzel ve birbirinden bağımsız görünen doğaçlamayla başlayan ama bunu bu kadar etkileyici nasıl yaptıklarına akıl sır erdiremeyip sonunda aynı seslerde senkronize olmayı başarmalarıydı. Bunun tek açıklaması olabilir; böyle performansları çok sık yapıyor olmaları, birbirlerini iyi tanıyor olmaları ve karşılıklı etkileşimin üst düzey becerisi. Konser sonunda, son ayağı İstanbul olan Avrupa turnesinin komple kaydedildiğinden bahsedildi. Kayıt üstüne yeni kayıtlar yapan Snarky Puppy konserlerde kaydedilen canlı materyalleri yakında piyasaya süreceklerinin müjdesini verdi, bu haber geceyi daha da unutulmaz kıldı.

Dönelim baştaki cümleye... Bis parçası Shofukan’a gelindiğinde grubun lideri Michael League konserden birkaç hafta önce kendisine maille ulaşan ve parçalarını yorumladıkları kayıtlarla grubu etkileyen bir Türk def grubunu sahneye davet etti ve grup Snarky Puppy’e eşlik etti. Sıra nakarata geldiğinde salondaki dinleyici artık kemerleri iyice çözdü ve sahne önünde dans ederek hep bir ağızdan söylenen akılda kalıcı melodi konser bitip de fuayeye geldiğimizde hala dilimizdey dönüp duruyordu. Daa daa daaa daaa daaa daaaaa!!! Resmen peynir ekmek gibi satılan CD`ler, plaklar, t-shirtler, havada uçuşan imzalar, dakikalarca her türlü açıdan çekilen neşeli selfiler derken imza kuyruğundaki hayranların bir ara imzalamaları için grup üyelerine doğru uzattıkları Macbook Pro`yu gördüğümde amanın yere düşecek, bir şey olacak cânım alete diye içim gitti. Vücuduna ya da gitarına imza attıranı görmüştüm ama bir laptop`ı imzalatmak ilginç bir buluşmuş, hoşuma gitti, ikinci ele düşmeyeceği kesin! Hatta, bir ara sevinçten deliye dönen hayranların organizasyon yetkililerinin boynuna sarılıp teşekkür etmeleri, gözyaşlarına hakim olamamalarını büyülenmiş gibi izliyordum. Başarıları, ödülleri, müziklerindeki yenilikçi paletleri ve takipçileri iyice artan Snarky Puppy’i bir sonraki konserlerinde çok daha büyük bir konser salonunda izleyeceğiz demek için kâhin olmaya gerek yok sanırım. Bu ay Cemal Reşit Rey tam bir altın madeni, hangi konsere gitseniz eve çok güzel müziklerle dönüyorsunuz, benden söylemesi.